Stracił swój głupkowaty uśmiech, a na jego miejsce pojawił się bardzo szeroki, szczery, słodki uśmieszek. Również podał jej rękę.
-Masz ładne imię.-Powiedział zabierając rękę i patrząc się w ziemie, dalej się uśmiechając. Podniósł głowę i patrzał się w niebo. Lemur otworzył oczy i rozglądnął się. Wstał, rozciągnął się i podbiegł do Wakai'a, usiadł koło niego. Chłopak pogłaskał go po głowię po czym po grzbiecie. Jego futerko było miękkie. Nomad położył rękę na prawe kolano i oparł na dłoni głowę. Rozglądał się ze znudzoną minom.

Wakai wstał i rozglądnął się. Lemur na wietrze nie latał, bo jest bardzo lekki i mogło by go znieść na jakieś ostre krzaki. Zwierzak podniósł łepek do góry i sprawdził co robi Wakai po czym wszedł pod ławkę i położył się. Chłopak odetchnął świeżym powietrzem po czym zamknął oczy i popatrzył się w niebo. Było lekko szare. To była pora deszczowa, często padało. Nomad złapał wysuwający się zwój i wyciągnął go zza pasa. Jeszcze raz przeczytał od kogo jest wysłany. Popatrzał na znajomych nie podnosząc głowy. Otworzył jego zamknięcie po czym znów go zamknął. Schował go za pasem po czym upadł siadając po turecku na ziemi. Westchnął po czym oparł łokieć o kolano i położył głowę na dłoni. Rozglądał się. Zamknął oczy i podrapał się w czoło po czym wziął drugą dłoń i przejechał po twarzy.
"Czy ja dobrze robię?-Pomyślał- Mistrz, mistrz... Czemu się tak niecierpliwi?". Westchnął po swoich myślach i znów wyciągnął list.
-Wybaczcie, ale muszę to przeczytać.-Powiedział otwierając sklepienie. Treść listu:
"Wakai'u, wiem, że szczęśliwie Ci się żyję w Królestwie Ziemi, ale będziesz musiał przylecieć do Północnej Świątyni Powietrza. Przyjedź jak najszybciej.
P.S. Wiem, że nie odpiszesz na czas.".
Wakai na ostatnie zdanie stracił swój uśmiech i zamknął list. Mistrz zawszę pisał krótkie listy i nie podpisywał ich (Bo po co jak na otwarciu jest), a więc nie miał się czego obawiać na przykład, że go porywają. Chłopak wstał po czym zacisnął mocno list i schował go za pasem.
-Wybaczcie... Będę musiał was opuścić.-Powiedział po czym smutno popatrzył się na dziewczynę. Lemur wbiegł na jego ramię i również smutno się patrzał, ale na jego twarz.

Tsubaki

Lekko spóściła głowę w dół.
- Szkoda... - powiedziała cicho jakby sama do siebie, a potem dodała głośniej - Skoro musisz iść, to idź.
Zacisnęła dłonie w pięści i spojrzała na chłopaka. Na jej twarzy pojawił się lekki sztuczny uśmiech.

Sabetsu Reigi

- Oby. - Dodał Sabetsu. Podziękowania zostawił na później, gdy już będą się rozstawać. Szkoda, że tak szybko minęło; miło rozmawiało się z dziewczyną i z chłopakiem, właściwie przebywało, bo Reigi niczego póki co nie powiedział, idąc wraz z towarzyszami ogrodem. Podrapał się z tyłu głowy i póki co wciąż stał, czekając, aż oboje się ruszą.

Chłopak uśmiechnął się, pokazując swoje białe ząbki. Położył ręce za głowę i zaczął iść w stronę wielkich drzwi.
-Może to nie koniec naszej rozmowy?-Zapytał dziewczyny. Na głowę lemura spadły kroplę wody. Schował się za koszulkę nomada i ułożył się wygodnie. Wakai ugładził bluzę po czym starł ze swojej głowy krople.
-Zaraz przyniosę parasol.-Powiedział. Podbiegł do drzwi i wrzasnął- Daj ktoś mi parasol!...
Mężczyzna w czarnym ubiorze rzucił mu parasol, był on koloru pomarańczowego.
-Dziękuje!-Krzyknął do niego, łapiąc parasol. Podbiegł do nich i rozłożył go. Podszedł bliżej dziewczyny, by krople na nią nie padały. Patrzył się na parasol po czym kątem oka na dziewczynę. Lemur przekładał się z jednego boku na drugi w jego bluzie. Wakai trzymał parasol lewą ręką, a prawą trzymał na bluzie.

Tsubaki

Chwyciła delikatnie rączkę parasolki. Nie chciała zagarnąć sobie całego parasola dla siebie. Uśmiechnęła się lekko. Lubiła deszcz.
- Bardzo miło z twojej strony. - powiedziała do nomada.

Tsubaki

Ona także oblała się rumieńcem. Spojrzała w inną stronę. Stali w miejscu na deszczu. Aż zachciało jej się śmiać.
- Może... pójdziemy pod jakiś daszek? - zaproponowała niepewnie.
W końcu jak będą tak stali, to przemokną mimo posiadania parasola. Tak przynajmniej przewidywała.